Hasret olmak eritiyor
Baktığım kapıları.
Karanlıklar,
Daha da karanlık oluyor.
Bendeki bu özlem,
Sızlatıyor içimi.
Gözlerimle baktığım her yeri
Hayalinle süslüyorum.
Bu ateş sönmez sen gelmeden.
Ellerini tutmadan
Bitmez bu hasretlik.
Göz göze gelmeden
Dinmez bu sızı.
Cana yana kavruluyor içim.
Bir volkan misali,
İçin için yanıyorum.
Hasretin,
Bende dinmeyen bir alev.
Her geçen gün
Daha da harlanıyor.
Küllerim uçuşuyor,
Dumanım dört bir yana savruluyor.
Söndür bu yangını…
Söndür beni.
Bu yürek patlayacak hasretinden,
Kıvılcımları düşecek her yere.
Ne varsa yakacak,
Yakıp kor edecek.
“Sen, sen!” diye
İçimi yıkacak.
Sen benim sessiz çığlığım,
Sen lal olmuş dilim,
Sen, içimde dinmeyen fırtınam...
Sen benim nefesimsin.
Kayıt Tarihi : 20.10.2025 18:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!