Hasretim Sana Şiiri - Meryem Keskin

Bu gece yine, sen geldin aklıma.
Kalbimi dinmeyen hasretin sardı.
Ay, kibirle baktı, güldü halime,
Yıldızlar benim gibi, gölgede kaldı.
Yalnızlık hükmederken gecelerime,
Ben yine diz çöktüm,
Mağbedim saydığım, hayalinin önünde.

Hani, bazen insan,
Kurduğu hayalin içinde, kaybolur ya!
Sonra kendini, bir köşede, ağlarken bulur.
Öyle boynu bükük, bir köşede yım işte.

Yokluğunda döktüğüm göz yaşlarımı,
Yükledim bulutlara.
Gönderdim, senin olduğun şehre.
Yağmur olup, yağsın diye, üzerine.
Okşa sın yüzünü, ellerimin yerine.
Ve fısılda sın kulağına aşkın en saf hâliyle.
Özledim seni diye.

Yine Sabah oluyor can özüm,
Gökyüzü aydınlanır Ken,
Yıldızlarda, hayallerim gibi, kayboluyor.
Sen kayboluyor sun,
Gözlerin kayboluyor.

Ve ben bir kez daha cennetim dediğim,
Gözlerinin uçurumun dan,
Bırakıyorum, kendimi boşluğa.
Ben düşerken,
Göz yaşların yağıyor sanki üzerime.
Uzatıp ellerini, tutsan ya beni,
Toprak sahip olmadan bu aciz bedenime,
Tutsan ya.

Of...of neyin eyvahın da kaldın ey gönül?
Can dediğin canını alıyor.
Neyin eyvahın da?
Soldurdu tüm renklerini,
Matem var gönlümde renklerim griye,
Siyaha döndü.
Bir kelebek, Kanat çırptı sanki ömrümde.
Sevdam, papatyanın yapraklarında kaldı,
Seviyor, sevmiyor diye.

Son yaprak elimde,
Hasretin gönlümde.
Ben yine kayboldum bu kara gecelerde.
Neredesin can özüm nerede.
Çıkıp ta gelsene.

...... Meryem Keskin......