Hasret Şiiri - Ümit Tapa

Sorulmaz mı ayda yılda bir hatır
Yahut yazılmaz mı mektup bir iki satır
Boğulurken o derin gözlerinin karanlığında
Bir söz etmez mi insan nihavent makamında

Hiç mi merak uyanmaz bilmem nerededir
Rüzgara mı savruldu çöllerdemidir
Yokluğun tüketirken damarda akan kanı
Yokluğunda veriyorum bu tatlı canı

Ne ettim ki söyle bu nasıl bir ayrılık
Kulakları sağır eden bu nasıl sessiz çığlık
Susma vakti değil, şimdi sitem vaktidir
Susma! Vakit sözlerinle ruhumu öldürmenin vaktidir

Katil bile dönerken cinayet mahaline
Düşman bile acıyor bir savaş esirine
Sen ki ey güzelliğini güllerden alan cellat
Razıyım durma öldür sonra kaldır at