Izdırap Şiiri - Ahmet Mete İsot

Hasret dolu gözler yaşlı
O olmadıkça etraf dumanlı
Canı için kimileri dağları aştı
Kavuşamayanın yüreği hep kanadı

Gönlüm her gün seni aradı
Onu göremeden nice güneşler battı
Zerre görünce beni benden aldı
İsmini duyunca sevda atı şahlandı

Çiçekler ruhunu senden aldı
Rengini güzelliğinden anladı
Sensiz kalmak çöldekinden farksızdı
Her çiçek yalnız seni şiar aldı

Aşık savaşçıların en yamanı
Yenebilir her türlü düşmanı
Yarabilir ortadan ikiye ayı
Tek yenemeyeceği gönlündeki sevdalı

Mecnun yârinden ayrı kaldı
Bardaktan boşanırcasına ağladı
Mefkuresi onun sevgisine ulaşmaktı
Herhalde bunda bir hayır vardı

Anlatır mısın bana gerçek aşkı
Söndürebilir misin içimdeki yanardağı
Güzelliğinin sebebi ne o bir Tegin olmalı
Hatırlatırsın bana ta ezelden Almılalı...