Hasret Şiiri - Cihangir Özyürük

Keder binmesin yine gönül sandalına, denizci!
Ne yapalım, senin de payına hep hasret düştü.
Gözlerin ufka dalıp kaç okyanus tükettin?
Kaç kıtayı ruhun bedenden ayrı fethettin?

Hasretin yüreğinde demlenip gözünden aktı.
Sabır diye diye nice uzun aylar geçti.
Yükün kendinden ağır, çökertti yorgun belini,
Aylar geldi geçti, ne aileni gördün ne de evini.

Adın hasretle özdeşleşmiş, neylersin?
Sen ki ne azgın dalgalara göğüs gerdin,
Ne fırtınalar , ne kasırgalar yıkamadı da,
Bir hasret sillesi yerle yeksan etti seni...