Hasret Şiiri - Namık Kemal Biliciler

Ruhumun en soluklarında sesini duyar gibiyim
Bedenime iliştirilmeden ve o gözlerime sebep biçmeden seni yaşar gibiyim
Görmek veya görmemek şimdilik seni
Şimdilik vakitlerden çaldığın zaman
Zaman dilimlerinde sırça köşk gibi kaldım
Bir ağaç kabuğundan, o son nefesi aldım.
Nefesim kesik, gölgemse yamuk
Hasretinin son sularında seni düşlemek, gölgesiz, biter adımlarla nefesi çabuk.
Dur bekle daha bitmedi, şimdilik kelimelerin dili damağı kuru
Sana yetişmeye takatleri yok, seni anlatmaya takatleri yok
Biraz daha bekle, belki çıkagelecek o duvardaki resim
Biraz daha bekle belki yetecek bu bir adımlık nefesim
Boğazımda bir hıçkırık, çıkmıyor sesim.
Bekle, daha sevmeye varken hevesim.