Hasret Şiiri - Eda Savun

Ruhuna dokunulmamış
Kanatları kırılmamış insanlara
Hasret kaldık
Bir bakışla yürek ısıtanlara
Kalbi temiz yüzü pak olanlara
Anlatarak bitiremediklerimize
Hasret kaldık
Çocukları seven ebeveynlere
Kırık kalpleri onaranlara
Sinirlenince gözleri dolanlara
Hasret kaldık
Sokak çocuğuna yardım edenlere
Kibiri yok sayıp el uzatanlara
İşini rüşvetsiz yapan memurlara
Hasret kaldık
Umudu hiç tükenmeyenlere hatta
İnsanlara umut olanlara
Anne diyerek sıkıca sarılmaya
Biz aslında insanlığa hasret kaldık
Gönlü tok vicdanı rahat olanlara