Hasret Şiiri - Atilla Köseoğlu 2

Merak ederdim, çikolata akan çeşmeyi
Çocuktum nereden bileyim hasreti
Çok ta özlemiyordum belki seni
Annem öyle ağlardı ki,
Dayanamaz öperdim gözlerini

İnce ince hasret yağmaya başladı, üzerimize
Leylak olsun çiçeğin, solduğunda dön bize
Küçüktük, biz sana hasret, sen hepimize
Hele annemin yasinleri, işlerdi içimize
Ay doğarken gecede, akmayansın gözlerde
Saklı kaldın derinde, söylenmeyen sözlerde
Rahat uyu annecim, kavuşmak var elbette
Ellerin göğe baksın, ondan kalan izlerde
Tut kendini yüreğim, hasret solukta
İki odalı evde, tan ağarmakta
Müjde getirdi babam, karanlık boğulmakta
İçimde mavi nehir, gözlerimden akmakta
Zaman kabuk bağladı, hasretin gölgesinde
Sen değince kanıyor, yaralarım derinde
İçimde çocuk dünya, ölüyor gittiğinde
Ne yaparsın gurbette, yaşın daha onbirde
Okumak ilk emir, son duadır gönülde
Parlayan yıldız gibi, süzülmektir göklerde
Tut güneşi bekle, karanlık önümüzde
Umut olsun hasretin, yetişsin ordan bize