Hasret Şiiri - Davut Gürel

Gittin ardında harebe bıraktın,
Tarumar ettin beni yakıp, yıktın.
Hiçe saydın giderken nara attın,
Külllerim rüzgârla savrulmadan gel.

Ne zamandır tutmuyorum elini,
Gittin, unuttum o güzel sesini.
Bir gece de şişenin ta dibini,
Görmeden, sarhoş etmeden beni, gel.

Hasretten bülbül gibi şakır oldum,
Gülleri figandan bezdirdim durdum.
Öyle ki aşkından, divane oldum,
Uslumu, kaybetmeden ne olur, gel.

Saçıma aklar düştü sen gideli,
Bilemem, ne kadar beklerim seni.
Azrail almaya gelir de beni
Bari son nefesimde göreyim, gel.