Hicran Şiiri - İbrahim Ağmil

HİCRAN

Yıllardır ardından, ağladım durdum,
Uçan kuşlardan, hep seni sordum,
Ah çekip bir ömür, sararıp soldum,
Hasretinle kavruldum, biçare oldum.

Mevlam'dan sensiz, bir gün bile dilemem,
Gözyaşlarım sel olmuş, artık silemem,
Sensiz ne haldeyim, sorsan bilemem,
Viranedir deli gönül, sensiz gülemem.

Sensizlik bu sineye, ölümden beter,
İnsaf eyle, hasretlik çektirme yeter,
Kalmaz bu güzellik, nasılsa gider,
Zor geçse de, gün gelir, her ömür biter,

Nazar eyle, gönül bahçem şenlensin,
Güller açsın, bülbül figan eylesin,
Bahar gelsin, her can şarkı söylesin,
Sen olmazsan bu ten, canı neylesin,

Açtığın yaram, kapanmaz nicedir kanar,
Seni her andığında dilim, yüreğim sızılar,
Aklıma düştüğün her an, gözlerim dolar,
Alev almış neylesin, Ağmil’in yüreği yanar,

Bağlandı deli gönlüm, kirpiğine, kaşına,
Nasıl bir sevdaymış bu, geldi başıma,
Bakmazmısın acıyıp da, gözüm yaşına,
Sevdan ile öldü yazsınlar, mezar taşıma.

İbrahim AĞMİL