Son yaprak düşer kış olmadan sonbaharda.
Gelmeyeni beklerim ben.
Her gün akşamüstü edasıyla bakıp pencerelerimden.
Karanlık hasret çevrelerini seyreylerim usulca…
Güneşimle acılarımı paylaştığım her an bir yel eser, alır götürür beni uzaklarıma…
Sonra bir yağmur bulutu gelir, siler eritir umutsuzluk düşlerimi.
O an sanki;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta