Hasret Şiiri - Emrullah Çelik

Ne kahırdır, nede keder bu
Kalemin gözyaşı , kâğıdın ağıtıdır.
Bir uzun çizgi , bir kısa nokta.
Ayrılığı yok sayar gibi ,
Çıkmaz sokaklarla kavgadır bu.
Işıkları sönmüş caddelerde koşar gibi,
Turnalar misali gökyüzüne uçar gibi.
Yara gibi kabuk bağlamayan,
Aynada görünmeyen sima,
Duyulmayan feryat, figan,
Gidene yetişme çabası, telaştır bu telaş.
Kendimden bile sakladığım.
Dumanı tütmeyen od.
Bitmeyen acı ,tutamadığım sözdür .
Kaç hece , kaç satır.
Ölmeyen hayal kırıklığıdır.
Bakılmayan gökyüzüdür.
Şakaklara değmeyen yağmur,
Çıkılmayan dağ, basılmayan topraktır.
Çatlarcasına nefes almaktır.
Sonradan hatırlanmış yara gibi
Eksik dişini diliyle yoklar gibi.
Neyse …Neyse bakalım buda geçer der gibi ,
Hiçbir zaman geçmediğini bile , bile.
Hasrettir bu H A S R E T .