Hasret Şiiri - Volkan Kaya

Ağlamazdım ben, gökyüzü yüzünü dökmedikçe,
Ağlamazdım ben, gökyüzü kızıla boyanmadıkça
Ve alınmazdım o söz yardan gelmedikçe,
Ne gurbet bilirdim nede yalnızlık
Yarin yanağında hüznü görmedikçe.

Titreyen ellerim, bir anda düşen yüreğim,
Durmadan soğuk ter döken bedenim
Zaten az gören bu gözlerim
Fırtınaya kapılmış bir gemi gibi
Bir o yanda bir bu yanda.

Yarin dibinde gurbet, ellerim sıcaklığına hasret
Her anım son adımım gibi
Ölümün soğuk nefesi ensemde
Bu beden son anında bile tenine hasret.

Biliyorum mavi boyalı pembe panjurlu bir evimiz olmayacak
Aynı evin içinde ömrümüz tek yastıkta sonlanmayacak
Çocuklar oradan oraya koşamayacak
Ama bu kalp içinde seni daima taşıyacak.