Hasret Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Bir hasret sızısı, varken içimde
Güler’ mi yüzlerim, hasret bitmeden
Gök salmış hasretim, gurbet elinde
Güler’ mi yüzlerim, hasret bitmeden

XX

Yıllardır gurbette acı çekmekten
Gurbetten soğudum ettim nefret ben
Şu yaban elinden çıkıp gitmeden
Biter’ mi bu hasret, yaban yerinde

XX

Memleket dolaştım ben de yıllarca
Gülmedim içimde hasret olunca
Memleket aşkına hayal kurdum da
Gözyaşım sel oldu. Aktı çok zaman.

XX

Köklendim gurbette ben de iyice
Gidemez oldum ben memleketime
Yaşanmış çok yerler akla gelir’ de
Ağlarım çok zaman kimse görmeden

XX

Kor gibi yanarken, gurbet içimde
Gittim de sönmedi, döndüm geriye
Bir yabancı gibiydim, kendi yerimde
Kendimden utandım. Kaçtım oradan

XX

Biterdir sanırdım gitsem hasretim
Bitmedi hiç kimsem yoktu görmedim
Gezdiğim çok yeri, amma bilemedim
Değişmiş her yeri meğer görmeden

XX

Anam yok babam yok, gittim de ben
Tek suçum soğumak oldu, bu yüzden
Ben bile yabancı olmuş biriyken
Ben neden gideydim, söyle yabancı.

XX

Kul Yüksel, demiş’ ki, gurbet acımdır
Çekerim gurbette, dertli halimle
Bu hasret, bitmezdir gider benimle
Gitmekten korkarım, uzun zamandır.

XX

Ahmet Yüksel Şanlı er
24 Temmuz 19