Hasret Şiiri - İdris Bacanlı

elimde yeni yanmış sigarayla balkonda
annemin kurutmak için ikiye böldüğü uzun uzadıya sıralanmış
domates tepsilerinin hemen bitişindeki yer döşeğinden yazıyorum sana
ve dört bir taraf huzur kokuyor senin anlayacağın
benim burnumda tüten tek koku sen
sensizliğim git gide büyüyor artık
teşrifinle şenlendir gel gönül gözüm öksüzüm

hani ağlamaklı gözünü sokağın başına dikmiş
annesinin tarladan gelmesini bekleyen
rençber çocukları var ya onlar nasılsa işte bende öyle
mahrum dua dilencisi kulaklarım esmer sesinden
teşrifinle şenlendir gel gönül gözüm öksüzüm

hani gözlüklerinin üzerinden bakıp can havliyle bastonuna yüklenen
romatizmalarının azmasına rağmen kafasını pencereden çıkarıp
gelme ihtimalleri çok düşük olan karşılıksız sevdiklerini bekleyen
zamanı yetersiz umutları kör
beklediklerine insanları hatalarıyla sevmeyi öğretememenin pişmanlığıyla
huzur evlerinde ölümü büyük bir hasretle bekleyen
insanlar var ya onlarla aynı kaderi yaşamamam için
teşrifinle şenlendir gel gönül gözüm öksüzüm....