Hasret Şiiri - Kutluay Erdoğan

Sesini çatlatır insanın
Yutkunmalar yutkunmalar üstüne
Oysa bir başlasam
Öbür aya kalmaz lafın
Zaten başlayabilmekte mesele
Daha seni bile
bitirememişken

Ne anlatıyor yine bu çocuk
Hasretin diyorum ulan
Hasret
Sesimle kalmayıp kırdığın kalbimin
Un ufak olmuş parçaları üstünde
Ellerimi bağlamış, çırılçıplak
Sürüklüyor boş bir odada
Suretim bazen duvarlarda
Bazense yerde
Oradan oraya savuruyor bedenimi

Sensiz her oda boş görünüyor gözüme
Sen pılını pırtını toplayıp sağda solda
Bambaşka kollarda, yaban alemlerde
Aşk yaşıyorsun ya güya

Ben yürümüş olmuyorum bu esnada
Askılığa asılmış bir elbise gibi
içim boş
Kancayla tutturulmuş gökyüzünden
Git diyorlar oraya
mecburen
Kalk diyorlar yataktan
Zaruri
Konuş diyorlar, ye, iç
Ama böyle durulma

Dalgalanınca geleceksin sanki

Tüm mesele seni bitirmek
Değil işte anlasın artık herkes bunu
Birdaha sakın duymayım
Hakkımda
Sensiz hayat planları kurulduğunu

O bahsettikleri boş hayattır.
O boş odada penceresiz
Üstelik ellerim bağlı çırılçıplak
Yerde camdan kalbimin parçaları
Un ufak
Süründürmekte
bir sana gark olmuş bedenimi
öldürmüyor hasret
Zaten hiç öldürmezmiş
Ölüm sebebine yazılmamış
Kimsenin
Hasretten öldü diye cesedinin

Söylesene
Beni ilk yapıp tarihe geçirmek midir
Emelin
Şimdi çıkar öldüm ölüyorum diyenler
Hasretten
Hasret süründürür ulan öldürmez asla
Ve
Kandırmayın kendinizi
Hasreti bitirmekte mesele
Hasret sizi bitirmeden

Hasret
Beni bitirmeden ben
Ve sen
Bitirmek istiyorum seni
ve şiiri
Yoksa katil edeceksin beni
Hasret
Sen bitirmeden beni ve seni
Belli ki
Bitmeyecek bu
hasret
Zaten
bitirmeye
Başlayabilmekte mesele
Daha seni bile
bitirememişken

Şiiri bitirmek de mesele
Şiire başlamak da
Zaten şiir gibi güzelliğin olmasa
Yazmazdım seni

Hasret çekmeli beden sevdiğine
Sen de hasret çekmelisin sevdiğine
Hasret
Öyle bütün ömrü yan yana geçirmek de
Bir hastane koridorunda veda etmek de
Mesele
Ben senin hasretini sevdim
Yanını yöreni sevenlerden ayır beni
Hasret

Zaten herkes ister
Bütün bir ömrü yanında geçirmeyi
Benim sana veda etmeye bile
maçam yemedi
Zaten galiba
Maçası yiyebilmekte mesele
Belli ki maçası yemiş yanında yörende
Güya aşk yaşadığın hergelenin

Velhasılı kelam
Sözün özü
Hasret
Sözün önü
Hasret
Söz hasret, sözlü hasret

Gereğinden de hızlı büyüyerek
Bu çocuk kalbimi ezip geçtin bilmeden
Umarım yapışmamışımdır ayakabına
Sen eskitmezsin de ayakkabıları
Yıllarca gittiğin yere bende gelmek istemem

Duymak istemem hıçkırıklarını
Üfleyişini püfleyişini
Hatta dudaklarına değmiş
Ezmeye yeltendiğin izmaritini
Görmek bile istemem
O itin seni üzmesini
Bilmek de istemem
Gayri seni sevmek de istemem

Bir sigara gibi zarar vermektesin hâlâ
Kimilerine gül gibi açarken
Zehir saçmaktasın bedenime ayıptır

Bilmiyorlar hasret
Sensizliğin kalbime sıktırdığı 
Boş şırıngaları
Kaç duvar kafamı kırmaya yeter
Daha kaç kez hastanelik olunur
Saymıyorum hasret