Hasret Şiiri - Senem Aygül

Ben yaşamadımki Tunceli'de
Kaçırmam hava raporunu
İstemeyerek dinlerim
Kara haberlerini

Ben yaşamadımki Tunceli'de
Yaşamadım baharını,
Kara kışını kuru yazını
Korumadım kendimi

Sonbahar rüzgarından
Üşütmedi beni ayazda karlar
Ürkmedim çakan şimşekten,
Düşen yıldırımdan
Çılgınca akan bahar sellerinden

Ben yaşamadımki Tunceli'de
Parmak kadar çocuktum
Tırmanırdım kedi gibi ağaçlara
Arkama dönüp bakmazdım

Atlardım taştan taşlara
Korku nedir bilmezdim
Kelebek gibi dans ederdim
Tarlalarda,çayırlarda
Kuşlar gibi türkü söylerdim
Bayırlarda,ovalarda
Yamaçlardan kayardım

Ben yaşamadımki Tunceli'de
Hasretim masmavi gökyüzüne
Hasretim küme küme bembeyaz
Bulutlarla seyahat etmeye

Özledim dağda gezen kurdunu,kuşunu
Arıyorum sarp dağların doruklarını
İsyan ediyorum,isyan ediyorum
Tüm gücümle haykırıyorum

Yol geçen hanı gibi dağlarımıza sığınmasınlar
Ocakta yanan ateş gibi yüreğimizi yakmasınlar
Hayatın çetin yollarında bize köstek olmasınlar
Anne sütü gibi ak Ovacık Gözelerini kirletmesinler

Munzur'daki alabalıklara dokunmasınlar
Ormanlarımızı yakmasınlar
Fidanlarımızı heba etmesinler
Bıçak kemiğe dayandı

Sabrımızı zorlamasınlar
Askerlerimize kıymasınlar
Okullarımızı yıkmasınlar
Cehalet sarmasın çevremizi
Mayınlar parçalamasın geleceğimizi
(22.10.2007)