Hasret Şiiri - Furkan Kara

Bitsin bu hasret burada,
Vurgun yediğim yerden vuruldum
Bir söz, bir mektup, bir hoşça kal…

Bir başka dünyada başka bir günde
Senin olmadığın güneşsiz havalarda
Deniz, kum ve keman
Masamda her şeyim ayaklarım sere serpe
Yoksan karşı yanımda
-aslında hiçbir şeyim-
Daha bahtiyar benden
-avutulmuş bebekler-
Yani kalan yarım senden..

Bittiği yerden başlamaz aşklar yeniden
Kırıldığı andan birleşmez zaman
Vakitsiz pusuya yatar şeytan
Ne geceden korkar ne Allahtan
Daha dinmeden acısı yelken açar yenisine
Gönül kuyusuna hapseder
–figan boşuna-
Zamanı kendi içinde daraltır..

Ah o çınar ağacı
-yeşili gölgesinden kara-
Ne kara sevdalar karardı altında
-gün batımı gibi-
İkindiden sonra fırtına öncesi
-zaman aralığı dışında-
Hoyrat bir rüzgara bırakarak kendini
-Savulup yardan yaradana-

Bitsin bu hasret burada,
Vurgun yediğim yerden vuruldum
Bir söz, bir mektup, bir hoşça kal…
İnsan akşam güneşinden sonra yaşlanırmış
Kıyamet akşamdan sonra koparmış
Yine bir akşam vakti
Bir ayrılık bir ölüm
Bir ayrılık bir son
Son ayrılık.