Hasret Şiiri - Serra Yetek

şu saatten sonra yok biliyorum
kanayan ellerimi tutacak.
ben geçmişteki izlerle avunarak
yüzümü yere eğiyorum.
aynalar bile küsmüş kaderime,
ben kederin ellerinde soluyorum.
yok biliyorum sımsıkı sarılacağım bir ten,
beni çekip çıkartacak bir iz yok
biliyorum.
oysa ki yüzyıllardır mutluluk için savaşırken
birden bir kederin kollarında soluyorum.
aşinayım kederin soğuk kollarına,
aşinayım yüzyıllık uykulara,
hani geçmişteki bu izi hala
silemedim,
hani savrulurken ruhum ordan oraya,
ben ruhumdaki izleri yok edemedim.
şimdi ne gökte ne yerde yer bulacak dualarım
biliyorum.
şimdi hem gökte hem yerde ağlayacağım
biliyorum.

19/02/2010