Hasret Şiiri - Yüksel Aygör

gülünce esmer yüzünde
güller açan güzel

seni gördüğüm zaman
birşeyler kopar içimde

hele benden kaçırdığın
o kara gözlerin varya
arayıpta bulamadığım
mutluluğun ta kendisi

siyah uzun saçların
dalgalanırken özgürce
esir eder beni kendine

insanlığı sende gördüm
iyiliği sende buldum
ve adını Hasret koydum

bir çocuğu andıran
o incecik sesinle
iyi akşamlar deyipte
çekip gittikten sonra

akşamı yutan kara geceden
ak gelinlik giyip gel

telli duvak tak başına
yıldızlardan kopup gel

benimkisi heves değil
sonu olmayan sevda

tertemiz duygularla
yüreğimi açtım sana

turna olup uçta gel