Hasret... Şiiri - Şimşek Acar

dün üç aylıktı
güldü
yaş demeden
yürüdü
önce anne
sonra baba dedi
mama yı söylediğinde
koşuyordu
ve onsekiz oldu
bay bay dedi
özledim seni
daha gün dolmadan
ilk göz ağrısı bu
dolmazmış yeri
kokusu hasret
gözleri hasret
hasret sardı yüreğimi
ağlıyorum sessiz sessiz
ağlamak
gözyaşları ile toprağı ıslatmak sa
acıya yokluğa kaybedilenedir
ağlamak
yaşları yüreğine akıtmaksa
aşka sevdaya gidene
hasrete dir
ağlamak
hayat mevsimler gibi
sıralamış önümüze günleri
tek başlayıp bahar filizleriyle
yazın çoğalıp çoştuğu
hatıraları güzel günler
son denen baharla bir bir
nemli gözlere düşer
elde varken uçan
kelebeklerin ardında koş
nereye kadar önünde kış
kendi beyaz adı kara
haret sen olursun sonunda
ardın da kalanlara