Hasret Şiiri - İlyas Ayyıldız

Arabacı ne olur arabanı durdur burada, Ben baba ocağına yürüyerek kendim varacağım! Al şu ayakkabılarımı, emanet gibi sakla, Vatanımın toprağına çıplak ayakla basacağım! Aaaah anacığım, ne olur çık kapıya, Kolların açık olsun, yüreğinde de hiç bitmeyen o sevgin! Anam bir yangın ki hasretin, sönmez yanar hala, Ne odun isteer, ne kömüüür, nede benziin! Yaramı muayene etme ey hekimbaşı, Bana sevginin reçetesini yazabilirmisin? Sen ilkin onu de, Sevgi en büyük ilaçtır dünyada, un eder granit taşı, Onun yangını da hoştur, ateşideee külüde ! Bana vefayı öğret öğretmenim, hani unuttuğumuz, Kendinden sıyrılarak göz olmak, gönül olmak, yaren olmak! Kırk yıllık hatırını bir yudum acı kahvede bulduğumuz, O değilmidir akıntıya kürek çekip, deli taylara kemend vurmak! Ya sen ey gönül sızım, sen neresindesin bu ah-u zarın, Bir buket çiçektemi, yahut ucu yanık bir pusuladamısın sen? ! Biliyorum dünler bu güne sarkarken, maziye yuvarlandı gelmeden yarın, Söyle bana, yoksa hala ilk günün puslu havasındamısın sen? ! Ey içimden çıkmayan çocukluğum,bana hakkını helal ediyormusun? Ben seni en güzel çağını yaşarken çaldım senden! Bu hırsızlığın literatürde bir cezasıda yok biliyormusun? Ancak ya sen beni kovacak, yada ben seni çıkaracaktım bu bedenden!