Hasret Şiiri - Abdulsamet Gözübüyük

Mesafeler anlamını yitirdiğinde gözlerimde
Bir rüzgara tutunur da gelirim yanına
Tüm çiçekleri kökünden söküp, ellerimde
En sevdiğin papatyalarla gelirim başucuna

İçimde damla damla hasretini damıtırım
Karalar bağlamış, yas tutan gönlümden
Bir kadehe hicran şarabını sıkarım
Ve gözyaşımı, geceleri uyku tutmayan gözlerimden

Riya değil, yalan değil seni böylesine sevmem
Her gece koynumda yokluğunla uyumam
Her sabaha, sanki sen varmışçasına günaydın demem
Resmine bakıp bakıp her gün ağlamam

Varlığınla yetinemeyen gönlüm daha ne yapsın
Vuslatı bana haram kılmış kader, nedir çektiğim
Senden uzakta an be an tükenmekteyim sevdiğim
İçimde sen, hicran karanlığına doğan sabahsın

Ellerimde şimdi idam fermanım, son nefesim sende
Bir sabah, inadını bir kenara bırakıp da gel
Çok geç olmadan, iş işten geçmeden gel
Mesafeler anlamını yitirdiğinde gözlerinde..