Hasret Şiiri - Mehmet İler

Hasretim vatanın taşına toprağına.
Kırda ki meleşen koyun a kuzuya hasret.
Özlemimdir karlı sisli yüce dağları;
Parlayan gözlerle koklaşan insana hasret.

Çocukluğumdaki köyümün tozlu yoluna.
Çiçek gibi kokan kara kovan balına.
Anamın makyajsız yüzüne, nurlu eline;
Çelik çomak oynadığım yerlere hasret.

Sevgi ile koşturduğum beyaz atıma;
Kurbanda yediğim yavşan kokan etine.
Depreşti anılarım, hayallerim kızgının yine.
Babamın öğüt dolu sözüne, sesine hasret.

Aklım yetti özendim kokuşmuş ülkelere!
Düzenleri gelişmiş, boşa derler kefere.
Biz de olmaz hoşgörü, eşitlik bende yara.
Adil olan devlete, güzel günlere hasret.

Mehmet, heveslenme bozuk zihniyet
Köhne fikir, fosilleşmiş kötü bir niyet.
Nerde çocuk düşüncem, gelmez oldu adalet.
Selam duran askere, yıldızlarına hasret..