Hasret Şiiri - Yusuf Cantürk

Ömrümün her ânı seninle dolu,

Mutluyum çok, hasretin gelince sonu.

Çiçekli, yeşil bahçeler mis kokulu,

Gözlerden kâlbe gider, sevdanın yolu.

Bir gece gönlüme doğmuştu bir Ay,

Sen yıldızım, yıldız gibi kayansın,

Öyle bir acı ki, kâlbim nasıl dayansın!

Bu dünyadan, beni, hemen gider say.

Duyuyorum o güzel günleri içimde,

Gözlerim kapalı, uzaklar çok yakın.

Hatıralar birbirini takip eder biçimde,

Ne olur hayalimi bozmayın sakın!

Gönül arzularım bitmez, tükenmez.

Öyle yaktın kâlbimi, hayatta sönmez.

Dudağımda duyduğum nem ve sıcak,

Bu ten âşkına hiç mi, hiç doymayacak

Mesafeler kat ettim, dağları zor aştım.

Sevgilim diyerek koştum, sana ulaştım.

Derdimi anlattım günlerce, içli sazıma,

Hasretin kazınmış bil ki, alın yazıma.

Bilemedim sevmek mi, sevilmek mi niyeti?

Ödemeye hazırım bin bir türlü diyeti.

Dudağımda namesin, kâlbimde hasret,

Yıllar, yılı bekledim, biraz da sen sabret.