Hasret...! Şiiri - Ramazan Kocapinar

Önü gurbet, yönü gurbet, dünü gurbet;
Adı Hasret, tadı hasret, kendi hasret,
Yıllar yılı bana bıraktığı, o bir tek mirası;
Sadece hüzün hüsran, gam, kin ve nefret....

Adını hasret koydum gülüüüm,
Ben artık bu cefanın...
Özlemini iliğimde yaşar oldum,
Şimdilerde zevk-i sefanın...

Umut yaşama tutunmak derim, düşle hayal;
Direnmek istesemde, günlük yıldızım kayar,
Bir hasretin öyküsüdür, çağlarda ha çağlar;
Az ağlar, saz ağlar, gönül ağlar, göz ağlar...

Adını hasret koydum gülüüüm,
Ben artık bu cefanın...
Özlemini iliğimde yaşar oldum,
Şimdilerde zevk-i sefanın...

Hedefsiz olgudur hiç yarını, keyfi kârı yok;
Dertle ziyanı, birde zararı, külfeti kahrı çok,
Nice sözler ettirdi bana, yıllardır oluk oluk;
Dışım gülsede ciğerim yanar, şu içim soluk...

Adını hasret koydum gülüüüm,
Ben artık bu cefanın...
Özlemini iliğimde yaşar oldum,
Şimdilerde zevk-i sefanın...

Bir ömür kader çizgisidir bu, uzadıkça uzar;
Garip kalem kâğıda döker, yazdıkça yazar,
Ben yıllanmış bir ağaçtım, gurbetse hızar;
Biçtikçe parçalıyor beni, tüketir azar azar,

Adını hasret koydum gülüüüm,
Ben artık bu cefanın...
Özlemini iliğimde yaşar oldum,
Şimdilerde zevk-i sefanın...

Gurbetten Bir CAN / Gizemlikartal