Kendim gurbet elde gönül yurdumda
Hasretin ateşi pek yaman oldu
Nazlı yardan uzak hayal kurdum da
Gözümden düşen yaşlar kan oldu
Mehtap saçlarında bırakırdı iz
Gözünde gülerdi bir Karadeniz
Burada geçmiyor günlerim sensiz
Hasretim gönlümde çağlayan oldu
Can verir gönlüme senin bir sözün
Işıklar saçında güler gündüzün
Gözümden gitmeyen pembe gül yüzün
Beni bu hayata bağlayan oldu
Burada gözyaşım silerken güzel
Dizinde can vermek dilerken güzel
Aşık Kemal orada gülerken güzel
Gurbette daima ağlayan oldu.
Kayıt Tarihi : 6.6.2010 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!