Akşam karanlık basınca,
Güneş gidiyor ve doğayı terk ediyor,
Beni dünyayla baş başa, yalnız bırakıyor.
İçim akşamın siyahıyla içleniyor,
Ve şu koyu renk çevremdeki ağaçları kaplıyor,
Sanki, ağaçlar hayatını kaybediyor.
Göremiyorum artık,
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Yeni şiirlerinizi bekliyoruz...
Şiirimin size böyle yansıması beni çok memnun etti sayın Veysel Koşar. Şiirlerimin sizin ve okur tarafından anlaşılması benim için önemlidir, teşekkür ederim.
Işığın en cazibeli hali zifiri karanlık icinde görüldüğü halidir. Uzaktaki ışık, en iyi parıltısını en koyu deminde sunar. Sanki uzun mesafelerin gizi o ışıkta saklı. Satırlarınızda gizini arayan ve gizlere tutkun bir ruh gördüm. Kaleminiz daim olsun...
Başımı kaldıyorum, muazzam gökyüzünü görüyorum,
Akşamın siyahı fiziksel bir görüntü veriyor,
Sanki, ona dokunabilirim ve hissetebilirim gibi.
Sende kaldır başını ve bak,
Zamanın içinden bu donmuş denizde,
Kendi ruhunu gözlemlemiyor musun?
çok güzel dizeler Özgür hanim, ellerinize saglik. Kaleminize saygilarimla...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta