Haslet Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

Her gün güneş dikip, ışkı biçeriz
Körelmeyen heves; arzuya kamber
Yudum yudum ateş kalmaz içeriz
Kavuşan iştiyâk kokarken amber
.
Kalbimden alınıp, akla koyuldum
Cânan maisinde, aşkta koyuldum
Dağ, diken demedim yola koyuldum
Sahibem hancıdan gördüm muteber

Safîrden sevgili tam yedi kişi
Kadına er nefsi, erkekte dişi
Zer tâcı takınmış benlik başkişi
Er yiyen böceğin adı peygamber
.
Sultan süleymana denk alyonuyum
Deryâlarda yılmaz bir kalyonuyum
İman tahtasının madalyonuyum
Etrafımda yârim, çelikten çember
.
Gönlünde eritmiş çil çil ayârı
Üzmeye gelmez bu iptila yâri
Çiçek bahçesinden bir bahtiyârı
Eyledi âlemin yoluna rehber
.
Akıl edemeyiz ne ben ne de sen
Yoksul’da derlenmiş yüzlerce desen
Lâtiften hakkıma bir ülfet esen,
Yâr anca beraber kanca beraber