Haşlamayla Karışık Şiiri - Abbas Yurt

Haşlamayla Karışık

Bir dalkavuk cahil kişi,
Baç kesip, haraç alıyor.
İnsanlıkla yoktur işi,
Kazana kara çalıyor.

Öküzlerle sürer çifti,
Hep havlıyor İmir iti,
Yakasında koca biti,
Görmeden bana gülüyor.

Pek de sever şatafatı,
Güdemez bir uyuz atı,
Boynudaki kıravatı,
Her yana haber salıyor.

Unutmuş hep doğru yolu,
Dinlemiyor sağı solu,
Bu Allahın sersem kulu,
Aslan için ot yoluyor.

Hava atar sağa sola,
Devrilince şarampola,
Korkusunda bu Budala,
Tanrıdan aman diliyor.

Kul Abbas'ım böyle söyler,
İnanmayın sakın Beyler,
O sadece gönül eyler,
Tef değil, davul çalıyor.

02.11.2004

Abbas Yurt