Yaylasını bıraktın dağların yamacına
Kurdu, kuşu, taşların yavan koynunda
Suları kurudu kayalıklar arasında
Kuşlar boyun büktü çiçek açan dağlarında
Hasköy'ünü terk ettin,
Gittin şehrin soğuk kollarında üşüdün
Sırtladı göçünü bir garip insan
Toprağın bereketi kaldı arkadan
Gittin, beton yığınları arasında nefes almadın
Hergün pişmanlıkla yandın / ahlandın
Hasköy'ünü terk ettin,
Gittin şehrin soğuk kollarında üşüdün
Yollar boyu buğday tarlası vardı
Dağların eteğinde koyun kuzular
Kovanda bal yapardı arılar
Yayıkta köpüklü ayran
Hasköy'ünü terk ettin,
Gittin şehrin soğuk kollarında üşüdün
Havası sert / insanı mert
Köyünü unuttun şehirde oldun namert
Kibarlık yaparken, herşey oldu kasvet
Şehirden kovuldun, köyüne dönmez oldun bebext
Hasköy'ünü terk ettin,
Gittin şehrin soğuk kollarında üşüdün
Taze ekmek kokusu yayılırdı yaylasında
Buz gibi sular akardı kunzut dağında
Rengarenk çiçekler açardı yamacında
Halaya tutuşurdu börtü böcek tarlada
Hasköy'ünü terk ettin,
Gittin şehrin soğuk kollarında üşüdün...
Kayıt Tarihi : 12.1.2008 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Köylerimizi terk edip hızla kentleşirken, şehir hayatında boğuluyoruz... tırafiği stres yapıyor stres ise hastalıklara davetiye çıkartıyor. oysa köylerimizde hastahane, okul, yol, sanayi vs... olmuş olsa idi kimse köyünden ayrılmazdı...
Tebrikler, ilk yorum ve ilk puan doğduğu toprakları unutmayan Gidenler Dönmezden gelsin.
TÜM YORUMLAR (4)