Haşirler Sabahı Şiiri - Eymen Erdem Akça

Dehrin darbeleri harap ederken cânı
Ruhumun nefesi çıkacak verâlara
Kapatsa bulutlar zehr ile âsumânı
Kapılmaz bu gönül ânî dilârâlara

Tecellî-i etemm ufkumda parıldarken
Ayn-ı basîretim gayra meyil verir mi!
Mecâlî-misal kalb aşk ile gürülderken
Sükût kapısında sukùtlarda erir mi!

Ey Mevcûd-u Mutlak, ey Zâhir-i Mukaddes
Taayyünle her an görünen yalnız sensin
Ey Mahbûb-u Ecell, ey Mücemmil-i Akdes
Ben bir pencereyim, sen görünen görensin

Tennûr-u imtihan kaynar beka uğruna
Fenâ-yı zâilât Ondan Ona yol alır
Cennet tohumları eker kullar bağrına
Bir eken zürra’lar dâr’da bin mahsul alır

Sonsuz âmâl içre titriyorken gönüller
Şems-i Nübüvvetin nûru kaplar her yeri
Ezel meclisinden ‘ebed ’ dileyen güller
Boğdu rayihaya bülbülden seherleri

Tıpkı gonca gibi açıldı sema yüzü
Kıpkızıl çehresi gül-ü hamrâ misali
‘Selam’ kapısından aydınlattı gündüzü
Sundu fânilerden kurbet-i Müteâli

Enfâs-ı rûhumu elçi yaptım Cânâna
Küllî tahmidiyyem anlatsın hicrânımı
Lâlî ahvâlimle bağlandım Varlığına
Bırak, anlatayım hirkatten zamânımı

Necîs ellerimi kaldırdım huzûrunda
Yakışmadım ben hiç o yüce dergâhına
Yak bu hakîr cismi en ekmel zuhûrunda
Vedîadır cânım haşirler sabâhına