Paylaştığımız meyvenin
Tohumuna toprak olmasın gözlerin...
Ve o toprakta
Filizlenmesin buğular
Sen benim hayatımın
bir umuttu seni sevmem
bir tutam acıydı..
akşamla başladı herşey..
ay tertemizdi,
daha dolmamıştı,
Şimdi tam zamanı ölümün.
Güneşi doğuran ufuklara,
Kanayan dağ başlarına dalıp
Terk etmeli ışığı...
Bütün imgelerini sökmeli
tuhaf bir maske oldu akşam
bir şeyler kayıyor
ayaklarımın altından
uzaklaşıyorsun...
yokluğuna doğuyorum şimdi.
Bende sana mecburum, bilmiyorum...
Adımı kaç kere yazdın kör duvarlara
Ve kaç kere fısıldadın
Akşamüstü kızıllığına
Deli etme beni
Üzülme apansız inen ayrılığa.
Bir gün doğar güneşin,
Bende karanlık başlar.
Bir gün benim güneşim karartır
Gülüşündeki tomurcukları...
Kirlensin istemedim mısraların
Buğulansın istemedim
Sana verdiğim deniz
Sesim senindir hala
Elinden düşürme bu aç yüreğimi
Ve beynini verme ellerime
bilmem kaç bahar yaşatmaya yeter
suskun rüzgarlar ruhumuzu.
bilmem kaç yürek bekler
kapı aralığında akşamların.
en çaresiz anlarının,
ve en acımasız sevgilerin,
biliyorum
bu gecede gelmeyecek gözlerin...
ve benim ellerimde
yine başım olacak.
isyan edecek kudurmuş düşünceler,
ele verecek kendini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!