Hâsıl Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Kuş ölür sen uçuşu hatırla demişti Asaf
Geç öğrendim bunu
Meğer ölmek bile bir kıymete hasıl etmiyordu bu çağda
Eskiden intihar edenler birilerini cezalandırmak için intihara teşebbüs ederdi
Bu çağda ise başkaları için canını verenlerin bir kalemde silindiğini gördüm.
Dünya genişti oysa bir mezara sığmıştı insan
Sığamamıştı dünyaya.
Yükü dünya kadar olsa da
Derdi yoktu.
Derdi insan olunca
Yükü dünya kadardı.
Çok farklıydı bu masiva.
Elektromanyetik, ozon, karbonmonoksit
Su, toprak, oksijen
Bunlardan türüyordu masiva
İnsan ise bir bıhtıdan oluşan kan
Bir damladan oluşan alyuvar
Dünya o kadar çok elementliydi ki
Yine insana yük olmuyordu
İki şişeden oluşan insan
Derdi olunca asıl yük ondan kalkmıyordu.
Duru değildi insan
Dinlemeyi de bilmiyordu
Çokça zalim
Azca merhametliydi insan
Kimliğine göreydi insan
İnsan olduğu için kıymeti yoktu bu çağda
Çürümenin yaşandığı bu sosyal ağda