Hasibe Cavaç Şiirleri - Şair Hasibe Cavaç

Her sevdiğimi alırsın
Herkes gider sen kalırsın
Beni heran kandırırsın
seni artık sevemem dünya
İçin başka, dışın başka
Düşürürsün türlü aşka

On bir yıldız, Güneş, Ay; secdeye kapanıyor
O ay yüzlü Yusuf'un, önünde eğiliyor!
Rüyasına girerek, atiyi müjdeliyor!
Ve karanlık Dünya'ya, yüce sultan geliyor!
Binbir çile sonunda, Dünya'ya hükmediyor!

Bilirsin gözyaşım akar derinden
Kırıldı yüreğim hassas yerinden
Sığındığım sensin nefsin şerrinden
Rauf’sun, Rahim’sin, Rahman’sın, ya Rab!

Geldi geçti ömrüm, anlayamadım

Sen güneş ol karanlıklara doğan
Işığıyla zulmedenleri boğan
Allah için her battığında doğan
İçi dışı sımsıcacık dost ara
dost ara…

Kalubela’da sözüm, evet miydi, hayır mı?
Son nefeste verilir, bu meçhul’ün cevabı
Bilinmezlik kemirir,tüm benliğimi yakar
Koru Rab’bim imanım, ruhum nefsimden korkar

Her cezaya razıyım, bir tek imanım kalsın

Her doğumun batımı var
Her evvelin ahiri var
Her bir günün yarını var
Geldik işte gidiyoruz

Her yatışın kalkışı var

Hiç bir zalim kula boyun eğmeyiz, eğdirmeyiz
Bir lokmaya muhtaç olsak, hak yemez; yedirmeyiz

Sırtımıza ecrimizden, başka libas giymeyiz
Hak'tan gelen her ne ise, neden geldi demeyiz

Kalbimdeki sızıdan, yere düştü ruhsârım
Bıçak ruha dayandı, kesmezse veli eder
Bir sonbahar gülüyüm, dinmez ki ahuzârım
Savuracak rüzgârım, esmezse deli eder

Ölüm korkusu var ya, belki ondan deliyim

Kırık bir göz damlasıydım
Anne! mavi gözlerinde
Kendimi hiç tutamadım
Aktım hicran illerine...

Anneciğim ağlama sen

Nedir senden çektiğim?
Dayanmazsın hiçbirşeye
Sessizce ağlarsın gülerken bile
Küçücük parçasın kanlar içinde
Neden ağlarsın söyle yüreğim?
Kimseyi dinlemezsin başka yerdesin