Hasetlik zehirleri Şiiri - Nasıf Acar

Kimlere dost demişiz...
Hangi göçüklere,
Dağ diye dayanmışız.
Öyle, kimlere güvenmişiz,
Ağzı zehirli yılanları,
Göğsümüzün sıcaklığında
Uyutmuşuz.
Bilmeden...
Oysa ki,
Kime dostluk etmek gerek,
Tanımadan,
İnsanın sıcak yüzüne,
Aldanmışız...
Bir yanımızı,
Kime emanet etmek gerek,
Düşünmemişiz.
Repliklerini iyi ezberlemiş,
Ucuz bir gösteriye,
Gözü kapalı İnanmışız.
İçindeki hasetliklerin,
Zirve yaptığını görmemişiz.
Yüce dağlar gibi dayanmışız.
Sonsuz güvenmişiz,
Kimse içinde bir şey tutamıyor...
Kusuyorlar her şeyi...
Hasetlik zehirleriyle,
Altüst ediyorlar sevgimizi...
Oysa ki biz,
Merhametine sığındığımız,
Dilimizden düşürmediğimiz,
Dualarımızda,
Uykularımızda,
Kalbimizde yer etmiş....
Sevgilinin dostluğuna,
Kapılanmışız....