Haser Hisar Köyü Gaziantep

Aklımda küncülü kömben, “bastığ”ın
Dövmeden aşını unutmam Haser.
Lezzetten çıtlardı benli fıstığın
Fosunu, boşunu unutmam Haser.

(Küncülü kömbeyi şirin bastığı
Dövmeden aşını unutmam Haser.
Dört yanını sarıveren fıstığı
Dağını taşını unutmam Haser.)

Bakır kazanlarda kaynardı hedik,
Yeşil buğdayından ederdik firik.
Nerede kırmızı, sarı can erik
Hele mayhoşunu unutmam Haser.

“Ekşili”ni, “köfte”ni, “zeyt” yağını
“Hönüsü” üzümü döken bağını,
“Süllüm”ünü, “loğdan”ını, “loğ”unu
Kar dolu kışını unutmam Haser.

Oyunlardı dünyamızı süsleyen
Çıkmazdı ağalık, beylik taslayan.
Yuvasında yavrusunu besleyen
Kurdunu kuşunu unutmam Haser.

Kızlar kollarına “satıl” takardı,
Evdeki bitmeden suya çıkardı.
“Hanekler” su gibi şır şır akardı
“Gastel”in başını unutmam Haser.

O gün boldu fukaralık sefillik,
Kışın yoktu; taze sebze, yeşillik.
Tarihe karışmış eski Zibillik
Çöpünü “hış”ını unutmam Haser.

Kıl kilimler dokunurdu o zaman
Kirkit tutan elde kalmazdı derman.
Varsın desin diğer bölgeler kirman
Tahtadan “teş”ini unutmam Haser.

Çamaşır suları kaynardı külle,
Şampuan ne gezer, çimerdik kille.
Yapardık “kekiç”le kocaman gülle
O mermer taşını unutmam Haser.

Hacıklı’yı, Vızıllı’yı, Alo’yu
Hasgüllü’yü, Ayrancı’yı, Mullo’yu
Hasan Bade, Kirtik Hasan, Killo’yu
İnan tek kişini unutmam Haser.

Miktor Şıhon karı gömer toprağa,
Doldururdu yazın tasa, tabağa.
Bugün düşsem bile senden uzağa
Bırakmam peşini, unutmam Haser.

“Ceryan” yok, lambamız gazlıydı gazlı
O vaat düünler olmazdı sazlı.
Şıh’ın vardı; ak sakallı, nur yüzlü
“Def”ini, “şiş”ini unutmam Haser.

“Ciklet” vardı cipsi bilmezdi yurdum
Meşhurdu o günler “püskevit lokum”
“Bekgalcı” Mustafa vardı ki yoğrum
Bilirdi işini unutmam Haser.

İç içeydi; Türkler, Araplar, Kürtler
Ortaktı sevinçler, acılar, dertler.
Nasıldır Atmalı, Künesler, Hortlar?
Bu üç kardeşini unutmam Haser.

Gençleri göç etmiş yaşlılar vefat,
Sürdürürsün tek başına bir hayat.
Hayattasın; kaçıp gidene inat
İhtiyar yaşını unutmam Haser.

Yaşlılık bir varmış, bir yokmuş; Masal
Gençlik baştan sona yığınla hayal.
Kula zevk ü sefa, oyun, yağla bal
Çocukluk düşünü unutmam Haser.

O gün bugün Karaman’ın son durak
Evvelimiz toprak, sonumuz toprak
Her evde bir tane vardı muhakkak
Meşhur “Ökkeş”ini unutmam Haser.

Sekiz yıl yaşadım bir ömre bedel,
Dönsem o günlere bulunmaz tünel.
Ayrılmış olsam da kırk sene evvel
Sıcak hoşbeşini unutmam Haser.

O zaman haşarı Osman’dı adım
Çocukluğu dolu dolu yaşadım
Dört yanını dolaştım adım adım
İçini dışını unutmam Haser.