HASBİNALLAH NÎMELVEKiL!

HASBİNALLAH NÎMELVEKİL!

Bir acaip zaman oldu, bak hele,
Taş atmadan, köşelerden üren var!
Dalgıç ol da, bu ummândan çık hele;
Asap, sinir, bırakmayıp, geren var!

Hâlim âyân, gün yirmidört saatte,
Dilim vird-ü ibâdet-ü taatte,
Hâşâ yoktur, hiç hâinlik fuad’da;
Dil At’ını, üzerimde yoran var!

Amma gel gör, bırakmazlar hâlime,
Anlatmaya, bulamıyom kelîme!
Dolamayım, dedikçe de dilime;
Gelip sırtı, çomağıma süren var!

Çalı dolan, İt’e uyma diyorum,
Heybem sâbır, Lâ hâvle mi koyorum,
İkrâh edip, tümden elim yuyorum;
Lâkin geçip, yamacımda duran var!

Neyi yapsam, ne eylesem olmuyor,
İtidâlle, söz söylesem olmuyor,
Bunlar alem, az paylasam olmuyor;
Bende bitmez, buyrun, tipi, boran var!

Diyorum ki, uymayayım ârsıza,
Kafa takma, boşver yerli yersize,
Şeytân olsun, hem arkadaş, yâr size;
Kökünüze, kibrit suyu, kıran var!

Estirirler, kalmaz mangal, kül duman,
Yerse pazar, kolpa sökmez, çark hemen,
Sonra dönüp, kıvırırlar, pek yaman;
Bülent Ersoy, ya da Zeki Müren var!

HasbinAllah, nîmelvekil, sâbır ver,
Nefs eline bırakma ki, kaçsın şer,
Daha yeter, Ozan İlo, bırak dur;
Haklı haksız, yapılanı, gören var!
30.10.2008/23.55