Hasbihal son.. taş kalpli yar
Hüzünlerimi salıyorum yar/dan – yarsızlıktan... Çünkü o dipsiz uçurum, o dipsiz karanlık sen... Hıçkırıklarım olanca gücüyle sessiz kalmaya direnirken, kulakları sağır edercesine yankılanan deniz sessizliği sus kalmalarıma eşlik etmekte... Sen seni kaybetmenin acısını nereden bileceksin... Sen seni kaybettinmi hiç... sensiz kaldın mı, bir başına çaresiz... sensizliğinle demlenirken ben şimdi bir uçurumun kenarındayım. Sebebim sen...
Gözlerim boşluğa takılmışken, her an belli belirsiz silüetin dikilmekte... yaşatamadığın onca şeyler geçmekte gözlerimden... film şeridi gibi... sevinçler, ayrılıklar, hüzün ve gülüşmelerimiz... hepsi içiçe... karmakarışık, bir o kadar da kopuk anılar...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta