Atışma Ey İnsanlık Şiiri - Nuh Ali Berk

Ey İnsanlık
👇
Leylican Kul Hızır
👇
Ey insanlık nere gittin nerdesin?
Terbiye ipini kırdı kıralı
Gören göze dertsin köre perdesin
Fitnelik içine girdi gireli!
Leylican
*
Tâkatım tükendi gücüm yok sanki
Mevlam bu dertleri verdi vereli
Çalışmak boş imiş gördüm inan ki
Yan yatan sefayı sürdü süreli
Kul Hızır
*
Önceden ortada ar edep vardı
Kötülük utançtı iyilik kardı!
Yüreğimi derin bir korku sardı
Sahtelik murada erdi ereli
Leylican
*
En yakının bile ucuza satar
Ne bir merhem bulur ne de el atar
Namertler gücüne hergün güç katar
Düzenbaz planı kurdu kuralı
Kul Hızır
*
Kiminin yediği bal ile pekmez
Tarla şurda desen bir cızı ekmez
Elini oynatmaz gözünü çekmez
Hazırın başına vardı varalı
Leylican
*
Çok bulan nimeti çöplere döktü
Gariplik iyice boynunu büktü
Senlik benlik çoktan ayyuka çıktı
Kardeş kardeşini yerdi yereli
Kul Hızır
*
Hatamı etmiştim aklımmı ziyan
Haklı konuşanı kalmadı sayan
Görenler kör oldu sağırlar duyan!
Dostlardan ihanet gördü göreli!
Leylican
*
Örtbas dalavere küsler barıştı
Duygularım mantığımla yarıştı
Kim dost kim düşmandı kafam karıştı
Düşman hatırımı sordu soralı
Kul Hızır
*
Yaşamın şeklini yalanlar aldı
Sevinç maraz yedi hüsrana saldı
Ne bir yaşam gücüm ne heves kaldı
Eyvahlar belimi kırdı kıralı
Leylican
*
Ben beni tanıdım kendimi bildim
Yaşanan her şeyden dersimi adım
Senelerdir gülmüyorum gam doldum
Puştlar etrafımı sardı sarılı
Kul Hızır
*
En canım bildiğim ihanet etti
Sohbete oturan masada üttü
Leylican yoruldu ömür de bitti
Yalancılar böyle yordu yoralı
Leylican
*
Kanuna nizama hep boyun eğdim
Bir lafı söylerken kırk yerden boğdum
Kul Hızır'ım dostlar hayattan soğdum
Felek sillesini vurdu vuralı
Kul Hızır
*
Leyla Yıldırım Nuh Ali Berk
(Leylican) (Kul Hızır)