Hasbihâl II Şiiri - Tunga Eralp

El değmemiş duygularım var benim,
Yüreğimde bir yerlerde alemde,
Göz görmemiş şeklini şemailini,
Usta ressam çizemez bir kalemde.

Kul duymamış, henüz bilmez nicedir,
Kimi hassas, kıldan bile incedir,
Kimi çılgın, bazısı delicedir,
Değme şair yazamaz bir kalemde.

Bir kısmı gecedir, gündüz kalanı,
Hepsi gerçek, zerre olmaz yalanı,
Kalbimi seçmişler oyun alanı,
Usta cerrah alamaz bir kalemde.

Anladım gönlüme sözüm geçmezmiş,
İnsan duygusunu kendi seçmezmiş,
Kimse kendine don kendi biçmezmiş,
Değme terzi dikemez bir kalemde.

Aklım bu tuzağı erken fark etti,
Kurtarmaya söz vermişti, çark etti,
Zaten sonrasında beni terk etti,
Usta asker tutamaz bir kalemde.

Esir aldı beni duygu sarmalı,
Bu sarmalı bir yol bulup yarmalı,
Hattâ kaçıp bir limana varmalı,
Değme izci bulamaz bir kalemde.

Ne yaptımsa, ne ettimse nafile,
Dönüştüm bir garip miskin gafile,
En kötüsü benzemek şu cahile,
Usta hoca bozamaz bir kalemde.

Tunga bu gönülle senin işin zor,
Bir gün mavi seçer ertesi gün mor,
Ne gelirse başa gayrı hayra yor,
Değme medyum bilemez bir kalemde.