Hasbihal Şiiri - Mustafa Sevimli

Merhaba ey sevgilim
Hayatın yollarında seninle yürüdüğümü
Hissetmek var ya
Yol olsam sevinmezdim bu kadar

Sağanak bir yağmur yağdı az önce
Ve melekler indi yine yeryüzüne
Bir gözümü sana verdim
Bir gözünü ben aldım kendime
Ve inen melekleri seyrettik
Yüreğimizle

Bulutlar bugün daha da yakındı yüreğime
Doğudan gelen rüzgar
Ufak ufak
Belli belirsiz
Kar tanelerini savuruyor yüzüme
Melekler okşuyor yüzümü
Ve ben
Bu okşayışta bir şefkat
Bu soğukta bir sıcaklık hissediyorum

Kesilmeyin n’olur
Gelin üzerime melekler
Sevgiliden bir de buse getirin yüreğime
Bedenimi üşütseniz de siz
Ruhumu ısıtıyorsunuz benim
Haydi durmayın
Lapa lapa yağın saçlarıma
Uzayan yanlarınızla dalın geceye

Niye kayboldunuz böyle
Nereye gittiniz
Sevgilinin diyarına akın ettiniz belli
Alın beni de götürün sevgiliye
Yüreğimi götürün sevgiliye
Ve gidin konun sevgilin saçlarına
Selam olup gidin sevgiliye
Selamdan sonra
Beni kelam eyleyin

Varın söyleyin ona
Deyin ki
Dostun diyarına vardık
Lakin erişemedik ona
Hasretinden yüreği yanmış
Eritti bizi
Damlalar gördük sonra gözlerinde
Tuzluydu sıcaktı
Yaktı kavurdu bizi

Geceye dalmıştı
Gözleri bir yere odaklanmıştı
Bekleyişi umutlaydı

Yeşeren çimenlere imreniyordu sonra
Ve
Dilinden düşürmediği mısrası vardı bir de
“Yağmurlardan sonra büyürmüş başak”

Hüzünlüymüş sonra
Gözleri tel örgüye takılmıyormuş oysa

Sonra
Şunları da söyleyin

Yüreğinde yeni yeni domuran sevgiler
Yeni yeni umutlar doğurur olmuş
Esen her rüzgârda
Senin kokunu aramış
Yağan her yağmurda
Gözyaşlarına tutunmuş
Uçan kuşlardan selamını beklemiş
Ne zaman bir ağaç görse
Sabırla
Olgunlaşacak olan meyvesini beklemiş

Sonra ona söyleyin
Gece olunca doğuyormuş onun güneşi
Gündüz olunca
Karanlıklar kaplarmış yüreğini

2006