Hasbıhâl 7 Şiiri - Harun Yıldırım 2

(EMMİ)
- Bir gün, canım sıkıldı. Aşağı köyde oturan bir Feti bir de kadı emmim var.
Feti emmim vefat ettiği için kadı emmimim yanına gittim, onun bilgisi çok iyi olduğu için bir kaç soru sorayım dedim.

-Selamün aleyküm emmi!
-Alekümselam yeğen.

- Emmi, vaktin varsa muhabbeti hasbihâl edelim.
Muhabbetten sonra nere gideceksen gidelim,
kafama takılan çok şeyler var emmi.
*
- Nedir yeğenim bu telaşın gel de otur hele;
Bildiğimizi söyleriz al nasihâtını git güle güle.
*

Ben
başladım
sormaya:
*
- Emmi, sen yaşlı-başlı ihtiyar bir adamsın
Ne gam var ne tasa bahtiyar bir adamsın.
Nice sofralar kurduk bunu kimseler bilmez
Soframızdan yiyenler neden bizimle gelmez?
Pişirdiğin pilavı hiç yemedin karnın aç;
Sabah akşam yediğin yağsız-tuzsuz bulamaç.
Bunda keramet mi var; yoksa bereket mi var?

- Emmi bir, iki soru sorcam hepsi bu kadar.
Su var toprak var emmi; bu nemize yetmedi
Müslümanın başından musallat hiç gitmedi.
Müslümanlar ölünce onlar keyfi çatanlar
Başımızdan gitmiyor bu hain kalpatanlar.
Yahu utanmazlar da ne ar kalmış ne hâyâ
Eğerlendi atımız bu yol gidilmez yaya.
Taktığımız tasması bağlı boynunda mıdır?
Şafak saçan güneşi çalmış koynunda mıdır?
Şimdi anlat bakalım sen bana ermiş gibi
Üstünde hırkasıyla fakir bir devriş gibi!

Kadı
emmim
başlar
söze;
*

- Aynı tarlada tohum aynı tohumda darız
Aynı mevsimde çiçek aynı bahçede narız.
Öz yurdunda karıldı hamurun, mâyan senin
Tarihini öğrenmek bilmek mi gayen senin.
Biz seni de biliriz sende bizi bilirsin
Şimdi göç etsen bile yarın çıkar gelirsin.
Derin uykuya dalar denizler sessiz sessiz
Gökyüzü ağlar iken rüzgâr kalır nefessiz.
Ne kirpik ne pınarında, gözlerin arkında yük
Dünyanın eteğinde yama yırtıktan büyük.
Hayat duvarındaki kamışta bal aradık
Yıktık çeleyenleri bir türlü bulamadık.
Dolunay da sevinç yok sessiz sedasız ecrâm;
Gecenin kerâmeti mazlumlara bir ikram.
Yağmur, rüzgâr, fırtına her şey siperinde
Bu vahdetin ervâhı mumlanmış seferinde.
Bu sefere bu yola çıkılacak yeniden
Bizde de çok hain var arkalarından giden.
Yedi cihan dolaşmış ebabiller Nisar’da
Muhabbet eylerken şem bülbüller hisarda.
Oturmuş dinlemişler salya sümük ayyaşı
Bülbülü dinleyenin küçükmüş henüz yaşı.
O mâh-ı çehresinde Mücella bir naz kaldı
Dün bizimdi, gün bizim yarına çok az kaldı.

HARUN YILDIRIM