Yaşa minnet duymadan kimseye,
Çiğnensin bedenin,lâkin çalış ruhunu ezdirmemeye.....
Gelme bir yerlere el etek öperek,
Yoksa ki menfaatleri,
Dost olmazlar sana cidden severek....
Kul olmaz insan insana bunu bil,
Sen sadece seni yaratan yüce Rabbinin önünde eğil.....
Ey insan! ..
Erimektesin hergün bir buz misâli,
Devşirip aklını başına,bunu artık idrâk etmeli.....
Mâziye gömmede seni,herbir geçen gün,
Belirsiz bugünden,istikbaldeki ömrün.....
Yol uzun çetin kalırız yoksa hazırlığımız,
Aç susuz biçâreyizdir yoksa ki azığımız.....
Kayıt Tarihi : 4.5.2012 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!