Hasbihal Şiiri - İsmail Güçtaş

Otuz beş yaşını geçince kişi,
Daha iyi anlamaya başlar Cahit'i...

Yolun yarısında, sonunda mısın?
Zamanın arkasında, önünde misin?

Devşirdiğin nedir söyle hayattan,
Merkebin, katırın farkı ne attan?

Ne ile doldurdun kafatasını,
Çoluğun çoluğun nafakasını?

Ne ile döndürdün değirmenini,
Geçmeli her zaman boyun, enini?

Ne ile tükettin gençliği, nerde?
Ne diye doldurdun haini yurda?

Otuz beş sene bu, kalsın küsürü,
Nefsin çoban olmuş, sen ona sürü..

Gelip geçici zevklere kapılma,
Mağlup olsan da bin kere, yılma!