Hasbihal...! Şiiri - Emsal Toprak

Hasbihal...!

Hey gidi günler hey! Diye başladı söze
Gözleri dolu dolu bakan ihtiyar
İhtiyar namzeti olarak geldik göz göze
Bakışıyla özlem çerağını yakan ihtiyar

Bir zamanlar bu sokakta ben bir çocuktum
Annemin nazar boncuğu bir oğulcuktum
O demlere ekmeğe acıkır gibi acıktım
Dağda bir pınardan su gibi akan ihtiyar

Önce anam dedi! O galiba melekti
Duraksadı, derin derin içini çekti
Sustu, başını eğdi kalkıp gidecekti
Her özlemi bir tevekkülle yıkan ihtiyar

Babam; Tek başına ejderhayla savaşan
Yokluğu, yoksulluğu, aşılmaz dağları aşan
Kahramandı O hep zirvelerde dolaşan
İşte! Dedi cebinden eski bir resim çıkan ihtiyar

Huzur tek elbiseydi herkesin giydiği
Her tohum çiçeklenirdi anne elinin değdiği
Ben de bir çiçektim! Dedemin gül gibi sevdiği
Şimdi yakasına kanayan gül takan ihtiyar

Pişmanlıklarım var dedi geçmişe dair
Keşkelerle geldi geçti hayat vesair
Şimdi sayılı günler kaldı, ömrümde ahir
Kasvetli ruhunda şimşekler çakan ihtiyar

Dil; her hissi her duyguyu söyleyemez ki
Yaralı kalbi hiç bir söz eğleyemez ki
Gül soldu, diken bülbülü hoş eyleyemez ki
Düz yolda bastonla yokuşları çıkan ihtiyar...
E.TOPRAK