Hasbihal Şiiri - Hayrettin Demirtaş

Ekmeğim , aşım,suyum var ama
Sıla özlemini gidermiyor ki.
Buğulu gözlerle bakarım cama
Turnalar gönüle yol vermiyor ki

Akşamları hüzün kaplar içimi
Yere batsın bu dünyanın geçimi
Felek bana bırakmamış seçimi
Dertleri diyecek dil vermiyor ki.

Değer mi ki bu dünyanın varına
Kimler vardı, kimler kalır yarına
Kulak vermek gerek ah-u zarına
Keder insanlara gül vermiyor ki.

Niceleri sevdim nice dost oldum
Gönül dostlarına yerde post oldum
Eller gül topladı ben diken yoldum
Hüner tutunacak dal vermiyor ki

Hayrettin’in dön bak geçiyor zaman
Yamandır dünyanın her hali yaman
Duman bu gidişle halimiz duman
Mecnunlar’a çöller yel vermiyor ki.