Hasbihal Şiiri - Musa Musaoğlu

Tekrar bir gün doğumu sigaramı yaktım,
seyre daldım.
Beton yığınından oluşan duvara, sarılı sarmaşıklara.
yavaş ve sakin bir şekilde Çayımı yudumlarken.
Aklımı yitirdiğimi fark ettim,
Sonra beynimle bir hasbıhal...
-neden gittin sana yar olmayacak olana derken,
-Fikrime geldi o gülüşün, muhabbet dolu bir tebessümle çayı yudumladım.
Bilmeni istedim,
ben çayı yüreğime benzetiyorum.
İlgilenmezsen, sakin sakin yudumladın mı,
soğur yüreğim…
LAKİN senden değil, yüreğin derinliklerinde oluşan hasbıhalden soğur ve gider
İşte o an güneş doğar, kuşlar ötüşür,
LAKİN
yüreğim yas tutar…