Hasbihal Şiiri - Mehmet Ali Çakır

Vardım huzuruna el bağlayarak
Buyur otur, yer dedi bana
Ötelere daldı ağlayarak
Bakma gözlerime sır dedi bana

Tuhaf oldum, eğdim kafamı hicap ederek
Baktı yüzüme sükûtuma gülerek
Kafamdaki sualleri bilerek
Neyse merakın sor dedi bana

Dedim yol nedir, iz nedir çile ne
Bu dünya hep güzel midir gülene
Yol hak yolu, Muhammed’dir iz ise
Çileyi sevda bil gir dedi bana

Dedim Olur mu bir yürekte iki sevda
Nasıl bırakır insan yârini arkada
Nefsinle seversin yârini işte fark burada
Esas Allah’tır yar dedi bana

Bırak versin şeytan vesvesesini
Daha duymadı o bismillah sesini
Olmadık şeyler yapıp engeller seni
Onunda görevi var dedi bana

İnsanlardır onun bazı arkadaşları
Fitneye fesada çalışır akılları
Ne kadar yese de doymaz gözleri
Hırsızda olmaz ar dedi bana

Zordur bu dava ne çileler çekersin
Çektiğin her çilede bir ümit ekersin
Ne doğru ne yanlış işte o zaman bilirsin
Deme sırrını versen de ser dedi bana

Üç- beş kişiyi dövmek babayiğitlik değildir
İnsanlara emretmek paşalık beylik değildir
Sabah vakti abdest alıp namaz kılmak zordur
Asıl nefsini yenendir er dedi bana

Tatlı dil güzel söz söyle insanlara
Elinde olan ile ikram et onlara
Vesile ol kıpana gelen canlara
Sakın görme garibi hor dedi bana

Kımıldadı yüreğinde bir şeyler
Sıkma! Sıkma yüreğini, koy ver
Kötü değildir o yüreginden gelenler
Bağlıdır zincirin kır dedi bana

Olmazı olduran sadece Allahtır
Kalpleri erdiren sadece Allahtır
Sevdası ile yandıran Sadece Allahtır
Bırak yansın yüregindeki nar dedi bana