Hasat Namüsait Şiiri - Hüseyin Celep

Çiçekler açsın diye bu çorakta,
Rahat yok, oturakta ve yatakta.
Aymazlık, çirkinlik her bir durakta,
Gayret boşa, bu hamlede, atakta,

Hasat, namüsait, bu batakta.

Kendi kazsın, kendi düşsün bırak da.
Melanet, nihayet, usta da çırak da.
Toprakta gül mü biter bu batakta?
Göz aynada,el tarakta,bin bir kucakta,

Hasat namüsait, bu batakta.

Hüseyin Celep
(2002 – Ankara)